Jak przeprowadzka do Londynu zmieniła mój styl na zawsze

Zing Tsjeng jest dziennikarką i autorką serii książek Forgotten Women oraz prowadzącą podcast Wielka Brytania, w którym bada brytyjską tożsamość. W tym miesiącu z okazji Londyńskiego Tygodnia Mody świętujemy brytyjski styl na Who What Wear, od naszego ulubieni projektanci do mało znane marki. Tutaj Zing pisze o tym, jak przeprowadzka do Londynu z Singapuru ponad dekadę temu wpłynęła na to, jak się ubiera i co oznacza dla niej londyński styl.

W pierwszym miesiącu, kiedy przeprowadziłem się do Londynu w wieku 16 lat, odwiedziłem Camden Market i przymierzyłem lateksowy kostium pielęgniarki. "Wyglądać!" – powiedziałem triumfalnie do wujka, który jako sześcioletni przewodnik oprowadzał mnie po Londynie, odciągając zasłonę szatni w paskudnym sklepie odzieżowym Camden. Było to miejsce, w którym wszyscy się spotykają, gdzie sprzedaje się wojskowe buty fanom gabberów, koronkowe rękawiczki bez palców gotom i kadzidełka z paczulą hipisom. “Świetnie pasuje!” 

Przyjazd do Wielkiej Brytanii jako nastolatek z Singapuru nie był tylko przygodą; była to dla mnie również szansa na stworzenie zupełnie nowego wyglądu. Moje rodzinne miasto jest teraz lepiej znane z tego, że jest tłem Szaleni bogaci Azjaci, ale wtedy wydawało się bardziej sennym zakątkiem niż stylowym miejscem docelowym. W każdym razie byłam zbyt zajęta paznokciami, aby dyskretnie uwolnić importowane czasopisma od ich torby bezpieczeństwa w Borders — księgarni z największą ofertą importowanych tytułów modowych na wyspie — do zauważyć. Przemyciłbym Brytyjczyków Moda, Twarz, Oszołomiony i zdezorientowany oraz NS do przejścia po książki dla dzieci i przebrnął przez każdy numer usiadł na poduszce przeznaczonej dla dzieci, ignorując śmiercionośne spojrzenia pięciolatków.

W dzisiejszych czasach stać mnie na kupowanie własnych magazynów, ale nigdy nie zapomnę okna, w którym te popołudnia w Borders otworzyły się na świat. Czytałem o brytyjskich projektantach, takich jak Alexander McQueen i Vivienne Westwood, o scenach muzycznych, takich jak garaż i rave, a ekstrawaganckie imprezy modowe uczestniczyły w tajemniczym, mało znanym obszarze znanym jako Dalstona. Spojrzałem znad artykułu o mało znanym zespole The Prodigy i zdałem sobie sprawę, że minęły godziny i księgarnia miała się zamknąć, co zmusiło mnie do szybkiego powrotu do działu czasopism, aby zwrócić zagadnienia.

Przyjazd do Londynu był okazją do zastosowania w praktyce wszystkiego, czego się nauczyłam. Rzuciłam się w to z takim samym entuzjazmem, z jakim wcisnęłam się w strój tej pielęgniarki, w wyniku czego powstały stroje, które nie były aż tak unoszące brwi, ale były blisko - jasnożółte rajstopy włożone pod pogrążoną amerykańską odzieżą jeden kawałek; przeceniony stanik Agent Provocateur nałożony na sukienkę tuby z pantoflami, którą znalazłam w sklepie z odzieżą vintage na Portobello Road, zwieńczony wiązkami eyelinera i szminką MAC Russian Red.

W mojej obronie były to lata 2000, a Karen O była prawdopodobnie jedną z największych (i jedynych) ikon stylu dla nastolatek z Azji Południowo-Wschodniej i Wschodniej dorastających w Wielkiej Brytanii. Jeśli powiedziała, że ​​ma na sobie pojedynczą skórzaną rękawiczkę z ćwiekami, po prostu zapytałem: „Który kolor — biały czy czarny?”.

Możliwości były pudełko czekoladek bez dna, a tu napychałem twarz po latach tęsknoty za nią w oknie. Bycie nastolatkiem w Singapurze oznaczało noszenie codziennie szkolnego mundurka i bycie pokrzykiwanymi przez nauczycieli, jeśli odważyło się nosić niechlujne skarpetki do kostek zamiast skromniejszych skarpetek do połowy łydki. Większość moich rówieśników spędzała weekendy w klapkach i spodenkach do biegania, co było zrozumiałe. Życie w 80% wilgotności wymaga formy niż funkcji, zwłaszcza jeśli nie nauczyłeś się jeszcze jeździć hermetycznie zamkniętym, klimatyzowanym samochodem.

Dlaczego nie? Zadawałam sobie pytanie w Londynie, dobierając sukienkę z jednym rękawem, wykonaną w całości z zielonych cekinów, z elektryzującym niebieskim eyelinerem i pojedynczym pawim kolczykiem, który kupiłam od mężczyzny na Brick Lane. Dlaczego nie? – pytałam, kiedy wymyśliłam mój strój na imprezę uni, składający się ze srebrnego topu z lamem, pod nabijaną różową skórzaną spódnicą Topshop i czarno-białymi legginsami z nadrukiem. Dlaczego nie? Powiedziałem sobie, zastanawiając się nad kombinacją białego smokingu YSL, który kupiłem na Spitalfields Market, flanelowej koszuli, wstążki do włosów i szarych podkolanówek.

To właśnie oznacza dla mnie styl londyński: niekończąca się, niekończąca się seria Dlaczego nies. Dlaczego nie połączyć tego z tym? Dlaczego nie zanurzyć się w odzieży męskiej? Dlaczego nie w kropki w paski i szkocką kratę?

Myślę, że przez ponad dekadę mój styl prawdopodobnie przekształcił się w coś bardziej wyrafinowanego. Teraz to trochę bardziej „przebieranie się” niż przebieranie się w pudełko, a przynajmniej nie uważam już białej peruki Lady Gagi za kluczową potrzebę wyjścia. W wieku 16 lat moim pomysłem na dobrą zabawę było wędrowanie po Big Topshop (R.I.P.) w Oxford Circus w stanie fugi, patrząc na wieszaki z ubraniami. Teraz staram się kupować mniej szybką modę ze względu na zrównoważony rozwój, a jeśli to robię, staram się upewnić, że to element, który będę nosić przez długi czas.

Zamiast tego zacząłem szukać niezależnych brytyjskich wytwórni, które nie mają tych samych cali kolumn jak twoja Vivienne Westwoods i Alexander McQueens, jak mój żywy, przylegający do ciała top z brytyjsko-nigeryjskiego etykieta Kolektyw Kai. Jestem również wielkim fanem nowego trendu przedsiębiorczych młodych brytyjskich projektantów tworzących zwinne, szyte na zamówienie etykiety. Dostałam moją romantyczną bluzkę z księżniczką przez duże „R” od Olivia Róża Wytwórnia, której założycielka nadal ręcznie szyje wszystkie jej elementy i mój pomarańczowo-niebieski patchworkowy top od Rhi Dancey. W zamknięciu trafiłem Słoneczne życie za przystępną cenowo dopasowaną odzież wypoczynkową i Delores na dresy szyte na zamówienie.

Wszystkie przemawiają do różnorodności brytyjskiego stylu, w którym znajdziesz projektantów eksplorujących zupełnie inną estetykę, a Ty, jako kupujący, czerpiesz przyjemność z wzajemnego łączenia się. Nie wyobrażam sobie lepszego przykładu niż warsztatowe stroje noszone przez królowe w bieżącym sezonie RuPaul's Drag Race w Wielkiej Brytanii, gdzie uwielbiałam oglądać typowo dzikie londyńskie stroje, takie jak Tayce, ubrana w całkowicie czarny styl bondage ze skórzaną uprzężą, Ahora oversize blezer i szpilki i nic więcej, i Bimini Bon Boulash w ich klubowym topie zebry, białym futrze i fluorescencyjnym pomarańczowe włosy.

Uwielbiam też niezależne butiki, które oferują niesamowite wybory marek, których nigdy nie znajdziesz, robiąc zakupy w większych, bardziej korporacyjnych sklepach—Pam Pam, InNeoss oraz Nie tylko kolejny sklep w Londynie; Wilk i Cygan Vintage w Brighton i Sanchos w Exeter wszyscy zapoznali mnie ze wspaniałymi nowymi projektantami.

Pod innymi względami niewiele się zmieniło. Jak każdy Singapurczyk, nadal jestem śmiertelnie uzależniony od dobrej zniżki (nie doświadczyłeś a „szał zakupów”, dopóki nie zobaczysz jego głównej ulicy, Orchard Road, w środku wyprzedaży na Nowy Rok Księżycowy pora roku).

Większość moich ulubionych ubrań – jak moje zamiatające podłogę spodnie Pleats Please, wyszywana koralikami torebka Shrimps i Asai top tie-dye – były kupowane na wyprzedaży jako elementy inwestycyjne, rzeczy, o których wiedziałem, że mogę schować się do mojej garderoby na lata, aby chodź.

I nawet jeśli nie mam już czasu (lub możliwości, dzięki COVID), aby spędzać godziny na przeszukiwaniu sklepów vintage, Depop i zrównoważonych sklepów, takich jak 3 nad ranem wiecznie ułatwisz znalezienie skarbów z drugiej ręki, takich jak moja zielona torebka z koralikami czy naszyjnik z diamante lucite. Inne zostały odebrane na wakacjach i służą jako przypomnienie dobrych czasów, jak zielona kamizelka użytkowa, którą kupiłam w sklepie z używanymi rzeczami podczas wizyty u rodziny w Hongkongu.

A co do lateksowego stroju pielęgniarki? Nie kupiłem go, ale kilka lat temu kupiłem lateksową kurtkę od Hanger Inc, londyńskiej wytwórni Netflixa. Dalej w modzie gwiazda Claire Yurika Davis. Nie ma pasującej czepka pielęgniarskiego, ale sprawia, że ​​czuję się, jakbym zatoczyła koło.