Sacagawea Złoty Dolar (awers zaprojektowany przez Glenna Goodacre), został po raz pierwszy wydany w 2000 r. jako zamiennik źle przyjętej Susan B. Moneta dolarowa Antoniego. ten Moneta Sacagawea przedstawia młodą kobietę Szoszonki z małym synkiem Jean-Baptiste, przywiązanym do pleców. Podstawowym modelem Goodacre dla projektu był Randy'L Teton, 22-letnia kobieta z Idaho Shoshone mieszkająca w tym czasie w Nowym Meksyku.
Skład metaliczny monety jest skomplikowany: czysty rdzeń miedziany ubrany z warstwami metalurgicznie związanymi zewnętrznymi warstwami mosiądzu manganowego (77% miedzi, 12% cynku, 7% manganu i 4% niklu). Waży 8,1 grama i ma średnicę 26,5 mm.
Ta moneta była rewolucyjna, ponieważ zastąpiła nieudaną Susan B. Dolar Anthony, ale został odrzucony przez amerykańską opinię publiczną. Mennica Stanów Zjednoczonych miała duże nadzieje na monetę, biorąc pod uwagę niedawny sukces w Kanadzie dzięki wprowadzeniu na rynek monety jednodolarowej nazywany „wariatem”. Jednak Kanada przestała produkować papierowe banknoty dolarowe, co zmusiło kanadyjskie społeczeństwo do korzystania z nowego jednodolarowego moneta. Jednak Amerykanie, mając wybór, nadal wolą papierowe banknoty jednodolarowe od monety jednodolarowej. Z tego powodu jednodolarowa moneta Sacagawea nigdy nie była szeroko rozpowszechniona w Stanach Zjednoczonych.
Czy naprawdę miała na imię Sacagawea?
Nie wiemy, jakie imię Sacagawea nadała po urodzeniu jej matka, rdzenna Amerykanka Shoshone. Została porwana przez wojowników Hidatsa w wieku 10 lub 11 lat i otrzymała imię Sacagawea. Sprzedana w niewolę kilka lat później została kupiona przez Toussaint Charbonneau, francuskiego trapera futrzanego, aby jego żona." Charbonneau miał co najmniej jeszcze jedną młodą, zniewoloną „żonę” nabytą w tym samym czasie, co kupił Sacagawea.
W ciąży w wieku 14 lat i matka w wieku 15
Kiedy Lewis i Clark przygotowywali się do swojej historycznej wyprawy na zachodnie wybrzeże Północy Ameryka, zatrudnili Charbonneau jako przewodnika, pod warunkiem, że przyprowadzi swoją urodzoną w Shoshone „żonę” z nim. Lewis i Clark spodziewali się, że podczas podróży będą musieli handlować z rdzennymi Amerykanami, zwłaszcza w przypadku koni, a Sacagawea mówił kilkoma rodzimymi językami. Miała być przede wszystkim tłumaczką podczas podróży. W momencie wyjazdu ekspedycji miała 15 lat i była w szóstym miesiącu ciąży.
Czy Sacagawea naprawdę niosła twarz dziecka do przodu?
Sacagawea urodziła syna, Jean-Baptiste, w forcie w pobliżu wiosek Hidatsa-Mandan w Północnej Dakocie, gdzie ekspedycja zimowała. Niedługo potem odeszli ponownie, a Sacagawea niosła swojego małego synka na plecach, w stylu rdzennych Amerykanów.
Ludzie debatowali nad faktem, że Sacagawea nosi swoje dziecko twarzą do przodu na plecach, jak pokazano na Złotym Dolarze. Tradycyjna kobieta z Szoszonki nosiłaby dziecko tyłem do kierunku jazdy. Mennica amerykańska przyznała wcześniej, że ten wizerunek został wybrany ze względów artystycznych.
Jedyna kobieta na wyprawie
Sacagawea była jedyną kobietą wśród 33 stałych członków partii, którzy ukończyli ekspedycję. Do jej obowiązków należało pranie i reperowanie, poszukiwanie korzeni i jagód, a nawet leczenie. Jej wiedza na temat korzeni i roślin umożliwiła białym mężczyznom spożywanie po raz pierwszy wielu rdzennych północnoamerykańskich pokarmów opartych na korzeniach. Sacagawea pokazał również białym mężczyznom, jak leczyć urazy i choroby za pomocą ziół i innych naturalnych środków. Ta umiejętność mogła pomóc misji odnieść taki sukces, jak wcześniej.
Sacagawea broni ekspedycji przed atakiem!
William Clark w dziennikach, które prowadził podczas wyprawy, przypisywał obecność Sacagawei w zapobieganiu wrogim działaniom napotkanych rdzennych mieszkańców. Ponieważ rdzenni Amerykanie nie mogli sobie nawet wyobrazić wyprawy wojennej podróżującej z kobietą i dzieckiem, automatycznie zakładali, że ekspedycja odbyła się w pokoju. Jest prawie pewne, że jej obecność zapobiegła wielu atakom i prawdopodobnie uratowała kilka istnień.
Siostra Naczelnika
Wśród wielu narodów, które ekspedycja napotkała podczas swojej długiej podróży, pierwszym narodem Szoszonów, jaki spotkała, był ten z dzieciństwa Sacagawei! Jej brat był teraz przywódcą, a ważna rola Sacagawei w tej podróży została ponownie wzmocniona, gdy emocjonalne spotkanie z jej bratem utorowało drogę do korzystnego handlu i dobrych relacji z Szoszonami narody.
Sacagawea na ratunek!
Jeszcze jednym niezwykłym czynem Sacagawei było uratowanie map, dzienników i innych zapisów z pierwszego roku wyprawy. Nagły podmuch przewrócił łódź, w której płynęła przez rzekę, ale Sacagawea zachowała przytomność umysłu i zdołała zabrać tornistry zawierające te ważne dokumenty w bezpieczne miejsce. Według Clarka, gdyby nie postępowała tak, jak wcześniej, strata byłaby ogromna.
Równy głos w ważnej decyzji
To oznaka wielkiego szacunku, jakim Lewis i Clark darzyli Sacagaweę, że dano jej pełny, równy głos w decyzji o tym, gdzie spędzić zimę po dotarciu ekspedycji do Oregonu. W czasach i miejscu, kiedy głosy kobiet były rzadko słyszane, a jeśli tak, to za pośrednictwem ich mężów, Sacagawea miała pełny, równy głos w tej ważnej decyzji.
Sacagawea wreszcie widzi wielkie wody
Podczas pobytu w Oregonie rozeszły się wieści, że kilka mil dalej na brzeg wypłynął wieloryb. Miała zostać wysłana ekipa, która wytopiła tuszę na mięso i olej. Sacagawea błagała o pójście dalej, aby w końcu mogła spełnić rzadko realizowane marzenie swojego ludu: zobaczyć Wielkie Wody (oceanu). Sacagawea spełniła swoje życzenie.
Gdy ekspedycja wróciła do domu, mąż Sacagawei otrzymał 500,33 dolarów i 320 akrów ziemi w zamian za swoje usługi. Sacagawea nic nie zapłacił. Urodziła drugie dziecko, córkę, około 6 lat później, ale Sacagawea zmarła na gorączkę wkrótce potem w wieku 25 lat. William Clark czuł taki dług wdzięczności wobec tej niezwykłej kobiety, że po jej śmierci adoptował jej dzieci.
Sacagawea został uznany przez Williama Clarka za tak ważny dla Lewisa i Clarka Sukces ekspedycji, który później twierdził, że nie było możliwej nagrody wystarczającej do jej spłaty usługi.
Edytowany przez: James Bucki
