Przewodnik kolekcjonerski po szkle z połowy wieku

Skandynawskie szkło z połowy wieku

Szkło z połowy wieku pochodzące ze Skandynawii – krajów Danii, Norwegii i Szwecji – było tak popularne, że naśladowały je firmy w innych częściach świata. Rzeźbiarskie formy, nawet przedmiotów przeznaczonych do codziennego użytku, które były tak popularne w latach 50., przyciągnęły uwagę dekoratorów dziesiątki lat temu, podobnie jak teraz.

ten kolory szkła produkowane przez skandynawskie firmy były zwykle mniej jasne niż inne producentów szkła z połowy wieku, ale to nie znaczy, że ten region nie eksperymentował z uprawą unikalnych odcieni i mieszanych kolorów w swoim szkło. Wykończenia, od matowych i gładkich po wysoce wypolerowane i prawie płynne, były również znakami wysokiej jakości skandynawskiego szkła. Szwecję powszechnie uważano za centrum produkcji.

Strombergshyttan jest popularnym producentem szkła z połowy wieku pochodzącego ze Szwecji. Te elementy mają wyjątkowy i piękny niebiesko-srebrny odcień. Większość szkła została zaprojektowana przez Gerdę i Asta Stromberg, a większość szkła wyprodukowanego przez ten dom jest oznaczona jako Strombergshyttan lub Stromberg wraz z kodem produkcyjnym. Firma była własnością rodziny Stromberg, dopóki nie została kupiona przez Orrefors w 1976 roku.

Orrefors to jedno z największych nazwisk w szwedzkiej produkcji szkła, obejmujące dosłownie dziesięciolecia. Ich projekty z połowy wieku obejmowały bulwiaste karafki, różnorodne oprawy oświetleniowe z dmuchanego szkła i elementy „szkła w obudowie”, w których ciemniejszy kolor jest zamknięty w przezroczystym szkle. Podczas gdy Orrefors produkował szklane zestawy do napojów w bardziej żywych tonach, niektóre z ich najbardziej popularnych w połowie stulecia były produkowane w stonowanych odcieniach oliwkowej zieleni i przydymionej szarości.

Przedmioty wyprodukowane w Finlandii są z nimi wrzucane, chociaż w rzeczywistości są one częścią krajów skandynawskich, a nie prawdziwie skandynawskich. Niemniej jednak dmuchane szkło Riihimäki jest poszukiwana przez entuzjastów wyposażenia wnętrz z lat 50. i 60. Niepowtarzalny kształt wielu wazonów, zasadniczo cylindryczny z wybrzuszeniami i wgłębieniami załamującymi linię prostą, przyciągnął wielu fanów. Inne fińskie-nowoczesne firmy szklarskie mają również zwolenników.

Włoskie szkło z połowy wieku

Produkcja szkła we Włoszech jest legendarna, zwłaszcza przykłady weneckie i z Murano. Jednymi z najbardziej innowacyjnych i popularnych wśród kolekcjonerów były te wyprodukowane w dziesięcioleciach po II wojnie światowej.

Paolo Venini to nazwisko znane większości współczesnych entuzjastów szkła. Jego praca w latach 50. XX wieku przyniosła rozwój unikalnych wzorów ze szkła Murano, co zostało zauważone przez wielu. Obejmuje to artystów takich jak Fulvio Bianconi i Carlo Scarpa, którzy pracowali z nim, aby stworzyć niektóre z najbardziej pożądanych dzieł firmy w różnych kształtach i formach.

Projekty Dino Martensa, wyszkolonego na malarza dla Aureliana Toso, urzekają także dziś kolekcjonerów modernistycznych hut szkła. Z firmą współpracował od 1939 roku. Niektóre z jego projektów pasują do tego, o czym zwykle myślą fani szkła, gdy przychodzi na myśl szkło weneckie. takie jak kawałki Latticino z miedzianymi zawijasami awenturynu, podczas gdy inne są szalenie nowoczesne i innowacyjny.

Istniało wiele innych wielkich włoskich szklarni, w tym Fontana Arte, którą urodzony we Francji Max Ingrand prowadził i rozwijał w latach 50. XX wieku. „Wniósł do firmy ekspresyjne i luksusowe wykorzystanie koloru dzięki opanowaniu technik produkcji subtelnie przyciemnianego szkła. We wszystkich jego dziełach projektant czuje się swobodnie z aerodynamicznym modernizmem epoki powojennej” – mówi Christies.com.

Amerykańskie szkło z połowy wieku

Huty szkła w Stanach Zjednoczonych wyprodukowały bardzo interesujące szkło z połowy wieku. Jedną z tych rodzimych amerykańskich firm, które mają kolekcjonerskie obserwacje, jest Higgins.

W przeciwieństwie do wielu innych szklanych domów o znacznie dłuższej historii, The Higgins Studio zostało otwarte w 1948 roku. W swoich działaniach marketingowych zachwalali „nowoczesne cuda ze szkłem codziennego użytku”, wspierając ideał z połowy stulecia, zgodnie z którym można cieszyć się artyzmem w szkle podczas użytkowania. Ich elementy wykonane przy użyciu technik stapiania i emaliowania utworzyły coś, co higginsglass.com nazywa „szklaną kanapką”. Michael i Frances Higgins rozpoczął działalność w swoim mieszkaniu w Chicago, a następnie w 1957 roku nawiązał współpracę z Dearborn Glass Company z Chicago, aby przenieść się do nowego studio. Partnerstwo Dearborn pomogło im w promowaniu pełnej linii „Higginsware”. Obejmuje to Rondelay, które są topione szkło koła i kwadraty, które zostały połączone (i są nadal tworzone) do różnych zastosowań, takich jak przegrody i telefony komórkowe.

Szkło Blenko jest również nazwa, którą znają kolekcjonerzy do produkcji spektrum kolorów szkła w tym okresie. Projektanci dla firmy w latach 50. i 60., tacy jak Wayne Husted i Joel Philip Myers, pomogli im rozwinąć różne linie, które łatwo uzupełniały nowoczesny wystrój z połowy wieku. Wytwarzali duże, zakorkowane karafki, różne wazony i inne wyroby ze szkła. Wybrane elementy są oznaczone na szkle, wskazując, że zostały wykonane przez Blenko, ale większość z nich miała naklejoną foliową naklejkę, gdy były nowe. Nauka rozpoznawania projektów Blenko i żywych kolorów pomaga w identyfikacji nieoznakowanych elementów.

Inne znane firmy, takie jak Heisey dokonali również korekt w swoich katalogach, aby uwzględnić wzory inspirowane modernizmem. Na początku lat pięćdziesiątych firma zatrudniła nawet Evę Zeisel jako dyrektora artystycznego. Jej projekty zdobyły kilka nagród, ale nigdy tak naprawdę nie sprzedawały się dobrze, więc dziś trudno je zlokalizować.

Angielskie szkło z połowy wieku

Chociaż Anglia może nie przychodzić na myśl jako pierwsza, gdy pojawia się temat szkła z połowy wieku, dzieła wykonane w latach 50. i 60. przez Whitefriars zasługują na uznanie w tej dziedzinie. Niektóre z ich najpopularniejszych produktów z fanami modernizmu to linia Textured wprowadzona w 1967 roku.

Formy zostały wykonane przy użyciu niekonwencjonalnych materiałów – gwoździ, kawałków drewna, kawałków drutu i tym podobnych – w celu uformowania tekstur znalezionych w szkle. Jednym z najpopularniejszych stylów wazonów firmy wśród kolekcjonerów modernizmu jest wazon Banjo. Wciąż czerpiąc z tradycji skandynawskiej, w 1972 r. wprowadzono również lodowatą linię o nazwie Glacier.