Nazwany na cześć londyńskiego projektanta i stolarza George'a Hepplewhite'a (?-1768), którego Przewodnik po meblach i tapicerach wydana pośmiertnie przez jego żonę Alicję w 1788 r., meble Hepplewhite pochodzą z ok. 1780-1810. Jest to styl neoklasyczny i mieści się w Okres federalny w Stanach Zjednoczonych.
Styl Hepplewhite często pokrywa się z stylem brytyjskiego projektanta Thomasa Sheratona, którego przewodnik z 1791 r., podobnie jak Hepplewhite, dokumentował popularne projekty mebli w tamtych czasach. Nieco starszy styl Hepplewhite wydaje się być bardziej ozdobny, ze znacznymi rzeźbionymi i krzywoliniowymi kształtami w porównaniu do Styl Sheraton. Uważany za „meble miejskie”, Hepplewhite był szczególnie popularny we wczesnych stanach Ameryki wzdłuż wschodniego wybrzeża, od Nowej Anglii po Karoliny.
Drewno użyte w kawałkach w stylu Hepplewhite
Ponieważ meble Hepplewhite charakteryzują się kontrastującymi fornirami i intarsjami przedstawiającymi muszle lub dzwonki, meble często zawierają więcej niż jeden rodzaj drewna. Jako bazę najczęściej wybierano mahoń, ale popularne były również satynowe drewno i klon.
Inne gatunki drewna to jawor (szczególnie powszechny dla wspomnianych fornirów), tulipanowiec, brzoza i palisander. Ponieważ ci, którzy wytwarzali te elementy, często korzystali z lokalnego drewna, amerykańskie wersje wzorów Hepplewhite mogą być również wykonane z jesionu lub sosny.
Nogi i stopy w stylu Hepplewhite
W przeciwieństwie do popularnej krzywizny kabriolet nogi wcześniejszych stylów, takich jak Królowa Anna i Chippendale, kawałki Hepplewhite zwykle mają proste nogi. Mogą być kwadratowe lub stożkowe i często mają ząbkowane lub żłobkowane krawędzie. Zostały zaprojektowane tak, aby naśladować klasyczne kolumny architektury greckiej i rzymskiej. Niektóre krzesła i sofy mają napinacze w kształcie litery H, które są wzmocnionymi kawałkami drewna, które łączą nogi, tworząc kształt litery H.
Uzupełnienie prostych, prostych nóg krzesła lub Tabela, Stopy w stylu Hepplewhite są zwykle proste. Zwykle przybierają kształt prostokątnej nóżki szpadelkowej lub zwężającej się do strzałki. Stopki wspornikowe są jednak częściej spotykane w większych, cięższych obudowach, takich jak skrzynie, biurka i regały.
Inne cechy stylu Hepplewhite
Oprócz charakterystycznych gładkich nóg i prostych stóp, które zwykle można znaleźć na modelach Hepplewhite, szukaj następujących cech:
- Meble Hepplewhite słyną z pełnego wdzięku, delikatnego wyglądu. Jest szczególnie lekki w porównaniu do wcześniejszej Queen Anne i Style Chippendale.
- Kawałki są ozdobione małymi rzeźbieniami lub malowanymi wzorami, wraz z misternymi wzorami intarsjowanymi i fornirami, często w drewnie o kontrastujących kolorach (tzw. intarsja).
- Typowe motywy zdobnicze to pełne wdzięku swag, wstążki, pióra, klasyczne urny i drzewa. Elementy te często odzwierciedlały popularność stylów neoklasycznych w tym okresie.
- Hepplewhite wprowadził żaluzje do projektowania mebli. Tambours, wąskie pionowe paski drewna przyklejone do ciężkiego materiału w tle, które służyły jako eleganckie osłony schowków, w których chowano przybory do pisania i tym podobne. Są one podobne do elementów stosowanych później na „roll-top” na biurkach.
- Kawałki mają proste kształty geometryczne, zwykle zakrzywione lub okrągłe. Podłokietniki sofy i krzeseł wyginają się na zewnątrz, siedzenia mają zaokrąglone fronty, a oparcia krzeseł mają zwykle kształt owalu lub tarczy. Fotel z oparciem tarczy (patrz zdjęcie powyżej) jest prawdopodobnie najbardziej znanym ze wszystkich stylów Hepplewhite.
- Hepplewhite przypisuje się spopularyzowaniu kredensu i krótkiej komody. Jego projekty do tych prac zazwyczaj mają fronty w kształcie serpentyn lub łuków. Były to nowe formy mebli w jego czasach, według Meble amerykańskie: od 1620 do współczesności, przez Jonathana L. Fairbanks i Elizabeth Bidwell Bates.
Późniejsze style Hepplewhite
Brytyjscy producenci mebli zaczęli wskrzesić projekty Hepplewhite w latach 80. XIX wieku. Chociaż teraz same są antyki, konstrukcja zwykle nie jest tak solidna, jak w starszych egzemplarzach, a dekoracja nie jest tak drobno szczegółowa w tych masowo produkowanych reprodukcjach.
Firma Kittinger Furniture Company z Buffalo w stanie Nowy Jork stała się znana ze swoich wiernych reprodukcji Hepplewhite również w latach 20. i 30. XX wieku. Wykonane z wysokiej jakości drewna, niektóre z tych elementów same w sobie stały się przedmiotami kolekcjonerskimi. Uważaj, aby nie pomylić tych reprodukcji ze starszymi i cenniejszymi egzemplarzami z epoki.
W pewnym sensie meble Hepplewhite nigdy nie wyszły z mody. Rozpoznawalne cechy, takie jak tył tarczy, żłobkowane nogi i serpentynowy front pozostają standardem w tradycyjnym projektowaniu mebli. Te elementy są często uważane za klasyki, które łatwo pasują do różnych stylów dekoracji.
