Chloé Pierre o walce o inkluzywność w modzie

Od ponad 30 lat konsumuję modę i treści w sposób, o jakim wielu samozwańczych fashionistek nie mogło nawet marzyć. Karierę rozpoczęłam od stażu w Agent Provocateur, gdzie mogłam tylko pomarzyć o zapewnieniu (i dopasowaniu się) do luksusowej i uwodzicielskiej szyny wspaniałej bielizny, nie mówiąc już o spotkaniu 

ten Kate Moss, która była wówczas w zasadzie ambasadorką marki. Szybko poruszałem się po markach i agencjach, torując sobie drogę w górę, mając nadzieję, że będę „widziany”, rozpoznany i doceniony za moją opinię, która już wtedy była taka, że ​​kampanie powinny być bardziej inkluzywne. Przez cały czas nigdy nie widziałem nikogo podobnego do mnie, uwiecznionego na wizualnym obrazie. Nie byłam reprezentowana ani rozpoznawana w branży kreatywnej mody, czy to na okładce, a wybieg, spotkanie prasowe, strony modowe, sala konferencyjna lub co gorsza biura mody sami. Wydawało się, że to się nigdy nie zmieni, a samo to uczucie było szkodliwe.

Potem pojawił się internet, a w końcu głosy innych: nieskazitelne obrazy grubych, krągłych, ciemna karnacja, przebarwiona skóra kobiet z różnymi typami włosów i doświadczeniami pasującymi do tych, którzy odmówili być ignorowane. Nie tylko mnie to wzmocniło, ale nie mogłem przegapić okazji, aby dodać moje pięć pensów do rozmowy, zwłaszcza jako że brytyjskie media i domy mody wciąż ociągały się, by dać temu ruchowi choćby najmniejszą aprobatę cokolwiek.

A jednak dzisiaj siedzę tutaj przy moim biurku w domu, ze światem, moją globalną siecią i moją karierą dosłownie w moim palcami, pisząc artykuł do publikacji, w której mogłem tylko chcieć być częścią tych wszystkich lat temu. Myślę, że dla niektórych wciąż jest to dość niepojęta myśl, zwłaszcza skąd pochodzę, że ta śmiała, „inna” Murzynka, która też się zdarza być londyńczykiem w rozmiarze plus z części Londynu uważanych za „fajne” lub „nadające się do zamieszkania” w ciągu ostatnich ośmiu lat, pisze dziś felieton o zmarginalizowana perspektywa i doświadczenie mody, aby świat widział, czytał i, tak, konsumował na wiele sposobów – nie mówiąc już o uznaniu za modne lub popularny.

Jakby to nie było wystarczająco zaskakujące, powiedziała entuzjastka mody, znana również jako przedsiębiorca cyfrowy, jeśli przeszukasz mnie w Internecie (chyba skorzystałam z trzeciej osoby już dość – prawda?), znalazła się nie tylko pisząc wspomniany felieton w Who What Wear UK, który pożerałem co tydzień między spotkaniami prasowymi jako młody PR modowy profesjonalistka, ale także niedawno ogłoszona autorka książki o tematyce wellness poświęconej czarnoskórym kobietom, założycielka cyfrowej przestrzeni wellness Ty.siebie, a także w siódmym miesiącu ciąży z moje pierwsze potomstwo.

Mój postęp w karierze jest po części zasługą pracy tych wszystkich głosów, o których wspomniałem wcześniej, oraz naszej niestrudzonej pracy podróż, aby popchnąć ruch, który niektórzy mogli zacząć rozumieć dopiero po zeszłorocznym ruchu BLM – lub Czarnym Kwadracie Lato. (Dziękuję, Kelechi Okafor, za ukucie tego terminu). Floyd, Breonna Taylor i Tony McDade) poprzez przemoc obserwowaną w mediach społecznościowych, aby świat w końcu zobaczył nasz ból i codzienne życie doświadczenie.

Jak daleko zaszliśmy i jak daleko jeszcze musimy iść.

Zawsze wierzę, że należy wprowadzać zmiany, których potrzebujesz, zaczynając od miejsc i branż, które najbardziej Cię pasjonują. Moda zawsze była dla mnie tym i nie mogę się doczekać, aby popchnąć ruch integracyjny dalej w moim własnym małym sposób, korzystając z tej platformy i przy twoim wsparciu — każde otwarcie oczu lub uszu lub dosłowne kliknięcie mysz.

Często myślę o cytacie z postaci Mirandy Priestly z kultowego filmu Diabeł ubiera się u Prady: "Te rzeczy'? Oh. W porządku. Widzę. Myślisz, że to nie ma nic wspólnego z tobą”. Ale moda jest prawdziwa. Moda może zmienić zasady gry. Może być katalizatorem otwartej rozmowy na tematy społeczne, na których Ci zależy.

Moda stanowi wiele marzeń, źródeł utrzymania i przyszłości, jaką widzimy. Ale jak widzisz przyszłość? Widzę, że jest inkluzywny i dla mnie i wielu z was zaczyna się właśnie tutaj. Teraz.

Ta kolumna nie będzie dotyczyć trendów, ale skupimy się na wizualnym i komercyjnym rozumieniu inkluzywności w odniesieniu do branży modowej. Dołącz do mnie. Zacznijmy od rzucenia światła na niektóre kluczowe marki, które do tej pory wybiegały myślą w przyszłość, aby wspierać mnie w mojej dotychczasowej podróży…

Do dziś nie ma nic podobnego do serii ASOS Curve. Kreacje marki w rzeczywistości zaspokajają potrzeby odbiorców z pokolenia Z i pokolenia Z, nie okrywając nas niepochlebnymi tkaninami i typowymi projektami. W ASOS Curve frumpy po prostu nie wchodzi w grę, a czekanie na opóźnione dostawy nie istnieje.

Monki, choć nie jest marką plus-size, nie tylko oferuje wielu kobietom plus-size bezpieczną przystań do robienia zakupów bez strach przed zakłopotaniem, ale także zachęca do zabawnego aspektu mody i tworzy elementy z myślą o formie, więc naturalnie jest bardziej włącznie.

Kiedy zdecydowałem się przekształcić mój blog w blog stylowy (w 2010 roku) z ograniczonym wsparciem mediów społecznościowych, skontaktowałem się z Never Fully Dressed. Nie miałam żadnego doświadczenia w tej dziedzinie, ale przysłali mi stroje, aby spróbować rozpocząć podróż. Wiele lat później marka opracowała kolekcję krzywych, a także koncentruje się na wczesnym macierzyństwie dzięki swoim produktom. Nigdy nie zapomnę ich pasji oraz życzliwości i wiary we mnie.

Modna moda na zakupy w dużych rozmiarach jest dziś tak samo monolitem, jak 10 lat temu. Jestem wdzięczny Navabi za umożliwienie społeczności plus-size dostępu do luksusowej mody i za podniesienie platformy, która dała także branży głos – coś, co nadal wymaga kontynuacji dzisiaj.