Cantaloupe is de koning van de meloenen. Of je dat nu echt gelooft of meloen gewoon behandelt als een andere sappige vrucht, het valt niet te ontkennen dat deze vrucht veel te bieden heeft.
Boordevol vitamine K en C en genoeg fosfor om 's nachts een insect te laten gloeien, is cantaloupe een heerlijke meloen op zich.
Wat nog interessanter is dan de smaak, smaken en voedingswaarden, is dat je veel soorten hebt om uit te proberen en mee te experimenteren. Sommige soorten zijn groot en sappig, andere zijn klein maar zorgen voor extra zoetheid.
En als je wilt, kun je zelfs meer dan één variëteit in de tuin planten en genoeg fruit hebben voor je fruitsalades en smoothies de hele zomer lang.
Muskmeloenen vs. Cantaloupes
Voordat we verder gaan, moeten we voor eens en voor altijd de ambiguïteit rond cantaloupes en meloenen opruimen. Voor het ongetrainde oog zien ze er allebei hetzelfde uit en hebben ze vergelijkbare kleuren en vormen. Maar een nadere blik zal veel verschillen en verschillen tussen de twee meloenen aan het licht brengen.
Technisch gezien is meloen een soort meloen. Maar het tegenovergestelde is niet waar. Wat betreft de "meloenen" die je in je supermarkt in Noord-Amerika ziet, dit zijn eigenlijk meloenen.
Dus hoe kun je zien wat wat is? De schil is een dode weggever. Terwijl meloenen ruw en zwaar gedessineerde korst, de meloen is glad en heeft één uniforme kleur zonder patronen.
Sommige kenners beschouwen meloenen ook van een hogere afkomst dan meloenen. Dat is discutabel, hoewel meloenen doorgaans rijkere smaken en meer gelaagde tonen hebben die je smaakpapillen prikkelen dan meloenen.
Maar elk type meloen heeft zijn fans en je kunt elke soort planten die je leuk vindt, zolang je maar de juiste winterharde zone hebt.
Cantaloupe-variëteiten
Zoals je snel zult ontdekken, zijn niet alle meloenvariëteiten gelijk gemaakt. Elke variëteit heeft een specifieke reeks kwaliteiten die in de loop der jaren liefdevol zijn verbeterd met de teelt. Dus zelfs als ze er aan de buitenkant, onder de huid, identiek uitzien, bieden meloenvariëteiten verschillende kleuren, texturen en smaken. Dus welke moet je kweken? Hier is het overzicht van de meest populaire meloenvariëteiten voor uw tuin.
Europese meloen
De dikke schil van de Europese meloen (Cucumis Melo Cantalupensis) is het eerste veelbetekenende teken dat je naar een echte meloen kijkt en niet alleen naar een meloen. Deze variëteit heeft zware patronen die elke centimeter van de geelgroene schil bedekken. Groene ribben doorsnijden de schil en verdelen in perfecte partjes. Het is geen wonder dat veel experts dit als de "echte meloen" beschouwen.
Snijd door de dikke en gesaldeerde schil en je wordt begroet met glad en oranje vruchtvlees met een overweldigende muskusgeur. Dit is slechts een opmaat naar de voortreffelijke smaak van deze variëteit. Zodra je de zaadjes hebt verwijderd en je eerste hap hebt genomen, kan de zachtheid van de meloen samen met de rijke smaak overweldigend zijn.
Als het maar moet groeien één meloenvariëteit in uw tuin om redenen die te maken hebben met ruimtebeperkingen, dan raad ik u aan de Europese meloen eens te proberen. Het is een lonende ervaring die je in de loop der jaren zeker zult herhalen.
Noord-Amerikaanse meloen
Of je Noord-Amerikaanse meloen (Cucumis melo reticulatus) als een echte meloen beschouwt of niet, doet er niet toe. Aangezien alle cantaloupes sowieso meloenen zijn, zouden we hier haren kunnen splijten. Wat er voor u als tuinman en meloenliefhebber echt toe doet, is hoe gemakkelijk het is om de wijnstokken te laten groeien en of de vruchten de moeite waard zijn of niet.
Het antwoord op die onopgeloste vragen is ja, het is gemakkelijk om het te kweken en het is zeker de moeite waard om het te kweken en te verzorgen. Met een dikke en gele schil weet je meteen dat je een veelbelovende meloen in handen hebt. De patronen zijn zwaar en er ontsnapt geen geur aan de vrucht om je te vertellen wat er in deze mysterieuze wereldbol zit.
En hoewel de schil dik is, is de rijpe vrucht groot genoeg om voldoende vlees te bieden aan de hongerige fijnproever. Het vruchtvlees is dieper oranje dan de Europese meloen en de textuur is voortreffelijk en delicaat. Dit is het soort meloen dat met weinig provocatie op je tong kan smelten.
De sappen zijn zoet met veel smaken om je geest een tijdje te laten bruisen. Het is geen wonder dat deze niet-echte meloen populair is geworden in heel Noord-Amerika. Voeg het toe aan je smoothies of eet het rauw met een lepel in survival-stijl.
Aziatische Cantaloupe
Om niet achter te blijven, probeert de Aziatische meloen (Cucumis melo reticulatus) iets anders. Het maakt een einde aan de flitsende warme kleuren en gesaldeerde korst. Als het rijp is, gaat het fruit van diepgroen naar lichtgeel of groengeel. Met een volumineuze vorm en gladde dunne korst, verleidt het je om een diepe duik te nemen en zijn rijke smaken te ontdekken.
Het vlees aan de binnenkant is niet anders dan de huid aan de buitenkant. Het is ook een beetje groenachtig met een waterige textuur die ver verwijderd is van de dichte en gladde texturen van de Europese en Noord-Amerikaanse tegenhangers.
Ook wordt de kern van de meloen ingenomen door de zaden. Deze leeft in een relatief dunne bol van vlees om je tanden in te zetten. Maar de muskusachtige en zoete smaak van de verse meloen maakt de kleine inhoud goed. Oorspronkelijk uit Perzië, werd deze variëteit de meest geteelde meloen in heel Azië. Maar een nieuwe concurrent claimt een groter deel van de Aziatische markt en komt uit Japan.
Japanse meloen
De Japanse meloen (Cucumis melo L. var. reticulatus) maakt de hype en de reputatie van dat land voor verfijnde kwaliteit waar. Of het nu gaat om auto's, elektronica, rundvlees of meloen, Japan is altijd een leider geweest op het gebied van innovatie en smaak. De Japanse meloen staat bekend om twee dingen: hoge kwaliteit en een hoog prijskaartje. We hebben het over een meloen die je $ 200 of meer per stuk kan kosten.
Als je de zaden echter in handen kunt krijgen, kun je voor bijna niets een bos cantaloupes per jaar hebben. Dus waarom is het zo duur? Om te beginnen groeit het in een klein stadje in Japan genaamd Yaburi. En de meloen is de roem van deze stad. Als je in Japan iemand een cadeau wilt kopen dat zegt hoeveel je koestert en waardeert in je leven, zou je ze een Yaburi-meloen geven.
Dit is de reden waarom de zaden van deze meloen zo zeldzaam zijn. Het groeit ook niet in dezelfde winterharde zones als de andere cantaloupe-variëteiten die we tot nu toe hebben behandeld. Als je een Japanse penvriend hebt, kun je hen vragen om je wat zaden te sturen. Wees gewaarschuwd, deze meloen is kieskeurig en veeleisend. Het vereist ook handmatige bestuiving.
Charentais Cantaloupe
Een andere regionale meloen die een bepaald deel van Frankrijk op de kaart zet is de Charentais meloen (Cucumis melo cantalupensis). Oorspronkelijk uit Poitou-Charentes, Frankrijk, breidde het zich uit ten zuiden van de Middellandse Zee en werd het de favoriete meloenvariëteit in Noord-Afrika.
Grijsgroen aan de buitenkant met dikke groene ribben die de contouren van de meloen omlijnen, het vlees aan de binnenkant is oogverblindend zalmkleurig. Het is helder en aromatisch met een kleine kern die meestal gevuld is met grote zaden. Het glijdt soepel over je tong, maar over het algemeen is het minder sappig dan de Aziatische of Noord-Amerikaanse variëteiten.
De Charentais-meloen is ook kleiner van formaat in vergelijking met andere meloensoorten en de gemiddelde vrucht weegt niet meer dan 2 pond. Deze meloen is rijk aan vezels en bètacaroteen en is het favoriete zomerfruit in veel Noord-Afrikaanse landen. De rijke smaken, aroma's en het hoge suikergehalte maken het de ideale snack in de hete zomermaanden.
Honing meloen
Er is een discussie gaande of honingdauwmeloen als meloen moet worden beschouwd of niet. Met een gladde, netvrije schil heeft de meloen weinig gemeen met de meloen. Bovendien is het vruchtvlees iets te waterig en zacht voor de smaak van echte meloenliefhebbers. En omdat het geen sterk aroma heeft dat je doet kwijlen voordat je het heerlijke vlees hebt geproefd, weigeren veel mensen het te associëren met meloen.
Om eerlijk te zijn is dit een cultivar die voor het eerst werd ontwikkeld in Frankrijk en later naar Algiers in Noord-Afrika is gemigreerd. En het heeft meer overeenkomsten met kalebassen dan met meloenen of meloenen. Maar laat dat je er niet van weerhouden om het in je tuin te proberen. De rijpe honingdauwmeloen bestaat voor 90 procent uit water en is een uitstekende smoothie of fruitsap. Onder de vele voedingswaarden heeft het een hoog gehalte aan vitamine C. En hoewel het niet dezelfde zoetheid of rijke aroma's heeft van andere meloensoorten, is het nog steeds een goede aanvulling op elke meloentuin.
Canarische Meloen
Als de naam je niet doet vermoeden dat dit een cultivar is, dan wel de felgele en langwerpige vrucht. En een hap nemen uit een rijpe kanariemeloen zou je vrijwel zeker dwingen een gezicht te trekken. Het heeft een pittige smaak die niet ieders kopje thee is.
Maar visueel is dit een meloen om naar te snakken en er alles aan te doen om hem in je tuin te laten groeien. De rijpe vrucht is groter dan de gemiddelde meloen. Naarmate het rijpt, krijgt het heldere gele kleuren met een gladde en ongeschonden huid.
Het is ook een dunne huid. Daaronder is het vlees puur wit of soms gebroken wit, afhankelijk van het licht. De kern is relatief klein en zit boordevol kleine en niet-oranje zaden. Het vruchtvlees zelf is stevig, sappig en licht aromatisch. Zoals we al zeiden, is het verre van zoet, maar als je eenmaal gewend bent aan zijn scherpte, krijg je er geen genoeg van.
Athena Cantaloupe
Dit is een andere hybride die dichter bij meloen ligt dan bij Canarische meloen. Oorspronkelijk afkomstig uit de zuidoostelijke delen van Europa, is het vernoemd naar de Griekse godin van oorlog en wijsheid. Maar zoals veel cultivars, kan deze een hit of miss zijn. Als je het in je tuin plant, zou je een goede opbrengst kunnen hebben of een enkele magere vrucht krijgen die niet groter is dan een tennisbal. De Athena-cultivar is qua tuinieren een crapshoot.
Trouw aan de oorsprong van de meloen, is de vrucht relatief groot met een dikke schil bedekt met dik gaas. De afwezigheid van ribben is echter nogal opvallend. In de juiste groeiomstandigheden kun je de rijpe vruchten binnen 75 dagen klaar hebben om te oogsten. De gemiddelde rijpe vrucht kan tussen de 5 en 6 pond wegen.
Wat het vlees betreft, het is lichtoranje, naar de Europese meloen, en heeft een behoorlijke zoete smaak. Het is bij lange na niet de sappigste meloen. Toch is het licht aromatische vruchtvlees een goede aanvulling op elke fruitsalade die je maakt.
Een andere reden waarom u de Athena-meloen in uw tuin zou willen laten groeien, is de hoge weerstand tegen: fusarium verwelkingsziekte, valse meeldauw en echte meeldauw.
