Als je Stephanie Yeboah nog niet volgt, ook bekend als Nerd over de stad Aan Instagram, zou ik u ten zeerste aanraden. Haar mode-energie is aanstekelijk, haar advies is solide en haar openhartige karakter is echt indrukwekkend in een wereld vol vervalsingen. Stephanie is een baken van lichaamsacceptatie en een vertrouwensgoeroe geworden; je kunt het zien aan de kleding die ze draagt en de sfeer die ze uitstraalt. Ze kon niet hier meer geschikt voor zijn het thema van de maand om de brutaalste, dapperste versie van jezelf te zijn. We hebben deze nogal stijlvolle 'nerd' gevraagd om ons het een en ander over haar reis te vertellen, en geloof me - je zult die negatieve gedachten over jezelf in een mum van tijd wegvagen. Het leven is te kort, en de zomer ook!
Wist je dat ik, Stephanie Yeboah, in 2003 eens een grunger was die niets anders droeg dan bandana's, skater-sneakers en gothic-punkbroeken? Door naar een middelbare school te gaan met weinig tot geen uniform beleid, was het voor mij buitengewoon lastig om door de puberteit te navigeren. Om nog maar te zwijgen van het feit dat ik probeerde mijn
Aangezien de enige kledingstukken die ik op dat moment kon krijgen te groot waren, was de grunge-look mijn uniform gedurende mijn hele middelbare schoolleven. Door deze stukken te dragen voelde ik me geaccepteerd binnen die kringen, en uiteindelijk begon ik naar de muziek te luisteren en rond te hangen in de grunge-scene. Terugkijkend is het interessant om te zien hoe mijn gebrek aan outfitkeuze destijds zo'n enorme impact had op mijn identiteit.
Ik was altijd een modemeisje geweest. Ik ben begonnen met het verzamelen van nummers van Mode en Elle op 12-jarige leeftijd. Ik verafgood Kate Moss en Naomi Campbell praktisch, en mijn naschoolse activiteiten omvatten elke dag vier uur kijken naar de catwalkshows op Fashion TV. Ik hield van de eigenaardigheden van mode. Ik leefde voor de Haute Couture-lijn van Christian Dior, en Mary Katrantzou’s levendige, verhelderende ontwerpen waren (en zijn nog steeds) mijn absolute favorieten. In die tijd was ik echter veel te bang om me via mode in het rijk van zelfexpressie te verdiepen. Ik was niet alleen ongelooflijk onzeker en zachtmoedig omdat ik op school intens werd gepest, maar er was ook een beperkte voorraad stukken die ik in mijn maat kon krijgen. Vroeger bestonden er nog geen plus-size modellen en trendy kleding ging nooit verder dan maat 16.
Ik bleef oversized, sjofele kleding dragen tot het einde van de zesde klas, en het was pas in mijn tweede jaar van de universiteit dat dingen begonnen te veranderen. Ik realiseerde me dat ik het grootste deel van mijn kindertijd en adolescentie had verstopt. Ik verborg mijn lichaam consequent omdat het was wat ik had geleerd om te doen door de samenleving. Als je geen zin hebt om te sporten en slank te worden, zullen wij niet de moeite nemen om kleding in jouw maat te maken zo voelde ik dat de media tegen me sprak. Ik heb mijn blog in 2008 gemaakt als een manier om de dingen te documenteren die ik destijds graag deed, maar zoals ik nog steeds doe geen toegang had tot de kleding die ik echt wilde dragen, ik concentreerde mijn inspanningen om een schoonheid te worden blogger.
Rond deze tijd was ik nog behoorlijk onzeker over mijn lichaam terwijl ik aan een depressie leed, en op een poging om vier stenen te verliezen om het "bikinilichaam" te hebben dat ik wilde voor mijn verjaardagsvakantie, I knapte. Ik verkende en probeerde elk dieet dat ik online kon vinden - ik kocht laxeermiddelen, hongerde mezelf uit en ontwikkelde gaandeweg boulimia. Ik verloor echter het gewicht. Op vakantie viel eindelijk het kwartje. Ik had het lichaam dat ik altijd al had gewild, maar mijn geestelijke gezondheid had er enorm onder geleden. Ik walgde en schaamde me absoluut voor de methoden die ik had gebruikt om af te vallen en realiseerde me dat ik mezelf opzettelijk liet lijden voor de goedkeuring van mensen die me niet eens kenden. Ik heb mijn lichaam een verschrikkelijke, arbeidsintensieve prestatie geleverd, terwijl het alleen maar probeerde me in leven te houden. Ik strafte mezelf omdat ik niet het lichaam had dat de maatschappij wilde dat ik had.
Bij mijn terugkeer besloot ik dat ik mijn lichaam niet langer zou straffen. Ik deed toen de belofte om van mijn lichaam te gaan houden en het met respect en vriendelijkheid te behandelen. Ik besloot dat ik mijn lichaam ging versieren met kleding waar ik me goed in voelde. Ik besloot dat ik mijn lichaam zou laten zien, want dat is wat je doet als je ergens trots op bent, toch? Het was een gelukkig toeval dat ASOS besloot zijn eerste Curve uit te brengen verzamelen tijdens mijn openbaring, en de rest, zoals ze zeggen, is geschiedenis.
Ik heb een modegedeelte op mijn blog gemaakt en ben begonnen met het uploaden van volledige foto's van mezelf terwijl ik de kleding draag die ik eindelijk heb gezocht om te dragen: de mesh-body's, de kokerrokken, mijn geliefde crop-tops en elke denkbare bloeiende print en levendige kleurencombinatie. De reis van het dragen van oversized T-shirts en denim flares naar het dragen van peplumrokken en Bardot crop tops was een reis waarvan ik nooit had gedacht dat ik die ooit zou doormaken als een plus-size vrouw. Met de opkomst van plus-size influencers (en met het soort community waar ik in zit van mooie, zelfverzekerde vrouwen die de industrie vormgeven), is er een verbazingwekkende verschuiving geweest binnen de mode om meer te worden maat inclusief. Het is een heerlijk gevoel om te weten dat de jonge mensen van tegenwoordig keuzes hebben als het gaat om het vinden van kleding die hen aanspreekt en die hen helpt hun identiteit te vormen.
De industrie heeft nog een uitzonderlijk lange weg te gaan voordat ze echt als divers kan worden beschouwd. Positiviteit voor het lichaam is op dit moment nog steeds een buzzwoord, en het is een beweging die bedoeld is om degenen aan te moedigen wiens lichamen vallen buiten het rijk van wat de reguliere samenleving 'mooi' zou noemen om van zichzelf te houden en te helpen verheffen anderen. Het heeft echter nog steeds een ras- en lichaamstypeprobleem dat anderen ervan weerhoudt om echt hun beste leven te leiden.
De reguliere body-positivity-beweging viert typisch degenen die wit en traditioneel aantrekkelijk zijn. Het heeft de neiging zich te concentreren op degenen die maat 12 of 16 dragen en zandlopervormig zijn. De beweging heeft echter de neiging om gemarginaliseerde mensen te negeren. Mensen van kleur die niet de vorm van een zandloper hebben, maat 24 of groter dragen en zichtbaar dik zijn, worden vaak buiten beschouwing gelaten. Zij zijn de mensen die lichaamspositiviteit het meest nodig hebben.
Het zal lang duren om een punt te bereiken waarop elk lichaam als gelijk en belangrijk wordt beschouwd, maar tot die tijd komt, er zijn stappen die we kunnen nemen om de status-quo te verstoren en onbeschaamd te leven.
1. Hou hardop van jezelf. Ik doe dit door stukken te dragen die me een geweldig gevoel geven, ongeacht wat mensen erover te zeggen hebben. Als je booty shorts en een mesh bodysuit wilt dragen, doe dat dan. Als je een kleurrijke headwrap wilt dragen met een body-con jurk en sandalen, doe het dan! De sleutel is om onbevreesd en standvastig te zijn in je keuzes, terwijl je je nog steeds comfortabel voelt. Het is de sleutel tot zelfvertrouwen.
2. Plaats innemen. Vroeger, toen ik nog in de bus zat, zat er nooit iemand naast me. Maar als mensen dat deden, probeerde ik mijn lichaam te verwringen om me er zo klein mogelijk uit te laten zien om de persoon naast me tegemoet te komen en ze zich op hun gemak te laten voelen. Wat we in gedachten moeten houden, is dat je het recht hebt om hier te zijn, of je nu dik of slank, lang of klein bent. Je zou jezelf nooit ongemakkelijk moeten maken om iemand anders een beter gevoel over zichzelf te geven. Of dat nu gewoon je algemene dikke zelf is in de bus of je uitspreekt over een zaak waarin je gelooft, neem ruimte in beslag omdat je het net zo verdient als alle anderen.
3. Gebruik uw voorrecht om anderen te helpen. Helaas leven we in een samenleving die over het algemeen alleen luistert naar de meningen en gedachten van blanke consumenten, dus een manier waarop we kunnen dit bestrijden is voor blanke mensen in de industrie om de gevoelens, meningen en perspectieven van mensen van kleur. Of het nu is door simpelweg een tweet te retweeten; het inhuren van een kleurling bij een castingbureau, marketingafdeling of als model/influencer; of spreken over onrecht, het kan helpen om het leven een beetje eerlijker te maken voor degenen onder ons wiens stem zelden wordt gehoord.
4. Begrijp de kracht van conditionering. Vanaf de geboorte worden we blootgesteld aan een specifieke reeks beelden in onze media die de aantrekkelijkheid van een onbereikbaar ideaal van vrouwelijke schoonheid versterken. We worden voortdurend beledigd met gephotoshopte afbeeldingen van beroemdheden die deze eigenschappen belichamen in een poging ons waardeloos en onzeker te laten voelen, zodat we meer producten kopen.
Als je je reis naar zelfliefde begint en nu je meest levendige bent, heb ik twee belangrijke ideeën om je op weg te helpen.
1. Erken dat je lichaam niet slecht is. Mijn dikheid bestaat niet in een vacuüm. Mensen geven om mijn dikke lichaam omdat we deze onzichtbare structuren hebben gecreëerd, zoals kapitalisme, vrouwenhaat en kolonialisme, die ons leren welke lichamen goed en welke slecht zijn. Het probleem is dat ze het bij het verkeerde eind hebben, vrienden. De reden dat mensen problemen hebben met mijn lichaam is niet dat mijn lichaam slecht is. Zoals schrijver Glenn Marla ooit zei: "Er is geen verkeerde manier om een lichaam te hebben."
2. Zeg leuke dingen tegen jezelf. Hier zijn enkele positieve affirmaties die me op deze reis hebben geholpen. Herhaal deze voor jezelf in meditatie of zeg ze hardop in de spiegel. In het begin kan dit moeilijk zijn en kunnen er tranen vloeien (geloof me). Weet gewoon dat wat er ook gebeurt, dit allemaal deel uitmaakt van je genezing en groei.
Ik ben genoeg.
Ik ben mooi.
Ik ben uniek.
Ik hou van en respecteer mijn lichaam (ook mijn geest en ziel).
Ik ben meer dan mijn lichaam.
Mijn lichaam is een veilige, gelukkige plek.
Ik verwerp kunstmatige schoonheidsnormen die mij niet dienen.
Ik hou onvoorwaardelijk van mezelf.
Ik zie de schoonheid in alles wat leeft.
De reis naar zelfliefde is precies dat: een reis. Zoals bij alle reizen, kan het lang duren om er te komen. We kunnen struikelen, de verkeerde kant op gaan of zelfs even stilstaan. Soms moeten we proberen erachter te komen waar we in godsnaam naartoe gaan, maar uiteindelijk zal ons kompas weer in de versnelling komen en zullen we onze bestemming bereiken.